zondag 8 mei 2011

Nochnoi's Network

Wat is de gelijkenis tussen mijn blog en het PlayStation Network? Het (trieste) antwoord op deze vraag is, dat er momenteel niet veel te zien valt.

Het netwerk van PlayStation (PSN) kreeg een tijdje geleden een zware aanval te verduren. Zo zwaar zelfs dat er wereldwijd helemaal niet meer online gespeeld kon worden. Blijkbaar lag een beveiligingslek aan de basis van, zogenaamd, een van de grootste gegevensdiefstallen ooit. Hackers hebben, door het exploiteren van een veiligheidslek, persoonlijke gegevens (waaronder zelfs kredietkaartgegevens) van zo'n 77 miljoen accounts kunnen ontfutselen van Sony. Ook ik ben één van die slachtoffers. Gelukkig ben ik niet in het bezit van een kredietkaart, dus het ergste dat me in theorie kan overkomen is dat een paar nerds me thuis komen neerknuppelen, om me zo wat geld afhandig te maken.

Terwijl ik eigenlijk met veel ongeduld zit te wachten tot het PSN weer online is, heb ik toch geprobeerd om mijn offline-tijd zo nuttig mogelijk te spenderen.
Ziehier, mijn eerste "deftige" blogbericht in tijden! Ik heb de tijd genomen om te bezinnen over verschillende aspecten van mijn blog. De algemene conclusie is, dat ik helemaal niet zo 'daily' moet zijn. Hoewel de naam eigenlijk een beetje knullig is, gezien dat het eerder 'monthly' of 'maybe' moet zijn, ga ik pogen om zo frequent mogelijk ga posten. Dagelijks posten zou sowieso snel gaan vervelen voor u als voor mijzelf.
Verder ga ik toch pogen om wat dieper in te gaan op het gaming aspect. Er is zoveel te vertellen, zoveel dat ik kan laten zien. Jawel, ik ga u mijn wereld laten zien. Maar dat is een toekomstig project, dat ik nog zal toelichten. Ik heb me laten inspireren door enkele Machinima gamers op Youtube, namelijk Hutch, david64yt en SeaNanners. Het idee is eigenlijk om te filmen wat ik aan het spelen ben, waarop ik dan ook commentaar geef. Hoe ik het allemaal ga aanpakken is voor mezelf nog een raadsel, want eigenlijk heb ik helemaal geen spreekstem, zoals bovenstaanden dat wel hebben. Misschien moet ik wel iemand inhuren om mijn stem te spelen.

zaterdag 19 februari 2011

Parkeerwachters zijn helden

Enkele maanden geleden, op een zaterdag, ging ik met mijn moeder winkelen. Zoals elke zaterdag was het weer aarder druk. Alle gratis parkings waren reeds bezet, dus waren we genoodzaakt om een (duur)betaalde parking te zoeken.
Na twintig minuten doelloos door het centrum te rijden vonden we eindelijk een plaatsje! Mijn moeder zette de wagen in achteruit en parkeerde hem vakkundig tussen twee andere auto's. We waren blij, dat was duidelijk te merken aan onze synchrone zucht die we slaakten.
Ik nam wat geld (lees: een hoop geld) en we gingen naar de dichtstbijzijnde parkeerautomaat om een ticket af te drukken. Verbijsterd waren we toen we ontdekten dat er achter onze ruitenwisser een papiertje stak. Het was geen reclame. De parkeerwachter die daar verantwoordelijk voor was, keek ons na, vlak voor hij het hoekje omging.

Een week later kregen we een brief van het parkeerbedrijf, met de mededeling dat we een parkeertoeslag van 15 euro moesten betalen.

Assertief als mijn moeder is, kreeg het parkeerbedrijf een briefje terug, met haar mededeling

Beste,
Naar aanleiding van mijn ontvangen brief (ref. 458631-10), wil ik u met aandrang vragen om uw parkeerwachters een compliment te geven. Geef ze ineens ook een loonsopslag. Het kan haast niet anders dan dat u de meest ijverige werknemers hebt, die ik ooit heb gezien.
Ik moet het ze nageven, in de 30 seconden dat we weg waren, was de parkeerwachter in staat om: te constateren dat we geen geldig parkeerticket hadden, zijn boekje bovenhalen om onze overtreding te noteren en zich vervolgens uit de voeten te maken. Dat allemaal in 30 seconden.
Dit wetende, maakt het spannend om de volgende keer te parkeren. Misschien dat deze strategie helpt: tijdens het rijden doe ik mijn raam open en gooi ik het (gepast) geld in de automaat, om vervolgens het ticket dat uitgespuugd wordt, op te vangen. Dit gebeurt allemaal in 0,60 seconden. Uiteindelijk kan ik dan zonder zorgen parkeren.
Als dit surrealistisch klinkt, lijkt het me logisch dat ik deze boete niet moet betalen.
mvg
Enkele dagen later kregen we de droogste brief ooit. Onze toeslag was geseponeerd.

dinsdag 9 november 2010

Nochnoii reporting for duty, sir!

And when he goes to heaven, to St. Peter he will tell: one more soldier reporting in, sir. I served my time in hell.

Eindelijk is hij in mijn bezit. Call of Duty: Black Ops! Na de nodige voorzorgsmaatregelen en inkopen (zie: link), ben ik klaar om me weer volop in het nieuwe avontuur van Treyarch te storten. Het singleplayer gedeeltemoet er eerst aan geloven voor ik me aan de multiplayer waag.

Ik ben op dit moment te opgewonden om er veel woorden aan vuil te maken. Eventjes de checklist doorlopen om me daarna sociaal te isoleren, behalve voor mijn mama. Want ik moet ook nog eten; en eten is heilig.

Checklist

  • Call of Duty: Black Ops (check)
  • Dual Shock 3 Controller volledig opgeladen (check)
  • Monster energy (check)
  • koffie (check)
  • chips (check)
We're Oscar Mike!*

The letters o (oscar) and m (mike) of the military phonetic alphabet which when used together indicates that a unit is "On the Move" or sometimes, "On Mission."
- Urban Dictionary

maandag 8 november 2010

Stilte voor de storm

Deze middag heb ik nagedacht. Diep nagedacht over nieuwe onderwerpen voor deze blog. Na een uur brainstormen stond mijn blad vol, maar er was niets dat ik vandaag concreet gebruiken kon. Ik besloot om koffie te halen, om mijn aandacht wat op te krikken. Als een fanatieke koffiedrinker kon ik mijn dag moeilijk starten zonder een gezonde dosis cafeïne. Tot mijn grote ergernis was de koffie automaat leeg; één of andere nozem is, op het moment dat ik me al schoorvoetend terug naar mijn klas begeef, aan de allerlaatste koffie aan het slurpen. Iemand is mijn koffie aan het opdrinken, mijn elixer om een maandag te overleven. Mijn dag was bij voorbaat al mislukt.

Deze dag is sowieso eentje om snel voorbij te laten gaan. Morgen komt eindelijk de nieuwe Call of Duty uit en ik kan het bijna niet meer uithouden. D-Day nadert en ik moet mijn voorzorgsmaatregelen nog treffen. De nodige drank, voeding en comfort om mijn game-beleving zo optimaal te laten verlopen. Uit verveling heb ik mijn kamer alvast netjes gemaakt zodat niemand kan klagen.

Vergeet dat dit bericht gepost werd, eigenlijk wil ik in het lang, kort zeggen dat morgen een geweldige dag gaat worden. Donderdag breng ik mijn eerste feature artikel (spaar al maar voor een leesbril) en de review van de reeds teveel vermelde game, komt dit weekend. Ik heb nog veel meer in petto maar ik wil nog niet teveel prijs geven.. Just keep readin'!

zondag 7 november 2010

Bammen!

Er zijn talloze manieren om je thuis te amuseren met vrienden. Wat praten, iets drinken, ... Sommige mensen willen liever iets interactiever doen en zetten een film op. Of ze spelen gezelschapsspelletjes als Monopoly, Levensweg en Pim Pam Pet.

Echte vrienden spelen UNO! Niets is zo leuk als een potje (lees: een godganse avond vol met) UNO, gemengd met de nodige trashtalk en de variaties op de bestaande spelregels. Je echte vrienden leer je kennen tijdens het spelen van dit simpele kaartspelletje.Verliezen doet pijn en er is altijd wel iemand die uit is op wraak. Wraak is de grote reden waarom dit spel zo lang gespeeld kan worden.

Mijn vrienden waren de basisregels van UNO een beetje beu en besloten om er onze eigen twist aan te geven. De willekeur moest zoveel mogelijk plaats ruimen en het spel mocht niet te snel gedaan zijn.

Epic UNO is een prachtige variatie die zelfs een beetje inzicht vraagt. Iedereen begint met 20 kaarten; en de kaarten die de persoon naast je 2 kaarten laat rapen, kunnen gecounterd worden. Met een beetje geluk kan je, met een gezamenlijke inspanning, iemand meer dan 10 kaarten laten rapen! Maar opgelet, wees voorzichtig als je besluit om de raap-twee-kaarten-kaart te spelen. Zorg dat je tenminste twee exemplaren hebt, om een terugslag te voorkomen. Een klein voorbeeldje: De persoon naast me besluit om de beruchte kaart op te werpen, gelukkig kan ik antwoorden met dezelfde kaart. De volgende speler moet dan ofwel 2+2 kaarten rapen, ofwel antwoorden. Moest hij kunnen antwoorden moet de daaropvolgende speler zes kaarten rapen, tenzij ja weet wel.
Er moet wel bij verteld worden dat de raap-vier-kaarten-kaart niet meetelt, zodat het spel toch enigszins gebalanceerd is.

Misschien de meest epische vorm van UNO kan gespeeld worden door middel van bammen. Een citaat uit wikipedia luidt:

In de lente van 2010 werd door Groningse studenten Nederlands een versnelde vorm van het aloude UNO geïntroduceerd: UNO met bam. Hierbij worden de normale regels gevolgd, met één ingrijpende wijziging. De spelers mogen namelijk wanneer er een niet-pestkaart opgegooid wordt bammen. Dit houdt in dat wanneer een speler bijvoorbeeld een rode 9 opgooit, deze onmiddellijk gebamd mag worden met de andere rode 9, ongeacht of de speler die deze tweede 9 in handen heeft ook daadwerkelijk aan de beurt is. Vanaf de speler die gebamd heeft wordt dan weer doorgespeeld, uiteraard totdat er opnieuw gebamd wordt. Dit zorgt voor een aanzienlijk korter, maar veel spectaculairder spelverloop. In deze vorm duurt een potje UNO gemiddeld zo'n 5 minuten.

Niets houdt je tegen om nieuwe spelregels of opdrachten bij te verzinnen. UNO is een dynamisch en open spel, met oneindig veel spelplezier. Je zal ook heus niet de eerste zijn die er een drankspel van maakt.

zaterdag 6 november 2010

Ik heb in HD gedroomd

Al van de release ben ik een trouwe fan van mijn PlayStation 3. Ik verheugde me al op de komst van Gran Turismo 5, die als een van de eerste games uitgegeven zou worden voor het toen nog gloednieuwe systeem.
Het magische woord van de next-gen consoles was 'HD'. Hoge Definitie zou consolegaming voorgoed veranderen. Waar PAL de standaard was - met 625 beeldlijnen op het televisieschem -, is HD nu koning - met 1280x720P of 1920x1080P -.

Nu, sinds de komst van de PlayStation 3 is er voor mij niet veel veranderd. Gran Turismo 5 laat nog steeds op zich wachten en ik ben nog steeds in het bezit van een televisie met beeldbuis. Die duivelse tv's willen maar niet stukgaan, terwijl zo'n HD-tv even fragiel als porselein is.

Mijn ouders besloten om een nieuwe tv te kopen. Eentje met Full HD! Ik was dolenthousiast toen ik hem in de woonkamer zag verschijnen, slecht gezind omdat ik mijn PlayStation er niet op mocht aansluiten...
Toen mijn ouders een tijdje uit het huis waren besloot ik om de console toch stiekem aan de tv te hangen. Wat ik toen zag was niet te beschrijven. Een orgasme voor mijn ogen.. Haarscherp beeld, heldere kleuren. Ik was euforisch! Met welk spel moet ik beginnen? Welk spel gaat er het mooist uitzien? Ik besloot om mijn hele collectie naar beneden te sleuren, Dead Red Redemption ging er eerst in. Waw! Oooooh! Oeeeeeh! Nog onder de indruk en bevend van de adrenaline, stak ik Modern Warfare 2 in de gleuf. Woaaaaah! Yihaw! En daar kwam het eerste nadeel. Alles zag er zo mooi uit dat ik haast vergat dat ik tegenstanders moest neerknallen.. F1 2010 bracht meer soelaas en ik reed mijn beste grand prix ooit!
Om een beetje te bekomen nam ik wat chips en cola om mijn enige BlueRay dvd te bekijken. Final Fantasy VII: Advent Children.

De avond was veel te kort want mijn ouders waren alweer thuis voor de film gedaan was. 'Dat spel' moest af en 'de bullen' moesten weer naar boven. Naar mijn PAL-tv...

Het is een beetje als ontwaken uit een prachtige droom, dat wrang gevoel achteraf: waarom was het zo snel gedaan?

vrijdag 5 november 2010

Call of Duty!

Het is november. De dagen beginnen te korten, de temperatuur zakt. Voor velen is de herfst een goede gelegenheid om gezellig voor de haard te gaan zitten met warme chocolademelk en een fleecedekentje op de schoot.. Voor anderen is november de maand van brute actie. Vraag aan een fan van FPS-games zijn favoriete tijd van het jaar, dan zal hij zeker en vast 'november' zeggen (tenzij je een HALO fan bent natuurlijk). Jawel, hij komt eraan! De nieuwe Call of Duty, baby!

Ook ik ben verslingerd van de franchise van Activision. Call of Duty: Black Ops zal op 9 november in de rekken liggen. Wie dit game al sinds de eerste editie speelt, weet welke weg het al welke weg het al heeft afgelegd. Deeltje 4 bracht ons moderne oorlogsvoering, perks en killstreaks; deeltje 7 zal daarom ook niet anders zijn.
Treyarch gaat trachten om Call of Duty weer meer rond wapens te laten draaien door middel van nieuwe game modes, aangepaste perks, challenges en veel meer... Onderstaande video zal meer informatie geven over het multiplayer gedeelte van dit game.

Waarom ik Call of Duty: Black Ops zeker en vast ga kopen? Epische singleplayer, geen lightweight/marathon/commando noobs met tactical knive meer en vooral: geen overpowered killstreaks meer. Heerlijk! Volgende week zal ik mijn oordeel vellen op deze blog. Dus... Stay tuned!